AHet oude Korinthe was een stadstaat op de Isthmus van Korinthe, de smalle strook land die de Peloponnesos met het vasteland van Griekenland verbindt, ongeveer halverwege tussen Athene en Sparta. Sinds 1896 hebben systematische archeologische opgravingen in Korinthe door de Amerikaanse School voor Klassieke Studies in Athene grote delen van de antieke stad blootgelegd, en recente opgravingen door het Griekse Ministerie van Cultuur hebben belangrijke nieuwe facetten van de oudheid aan het licht gebracht.

Voor christenen is Korinthe bekend van de twee brieven van de heilige Paulus in het Nieuwe Testament, Eerste Korintiërs en Tweede Korintiërs.

Het oude Korinthe was een van de grootste en belangrijkste steden van Griekenland,

met een bevolking van 90.000 in 400 v. Chr. De Romeinen verwoestten Korinthe in 146 v. Chr., bouwden er een nieuwe stad voor in de plaats in 44 v. Chr. en maakten er later de provinciale hoofdstad van Griekenland van.

Acrocorinthis, de acropolis van het oude Korinthe, is een monolithische rots die van de archaïsche tijd tot het begin van de 19e eeuw ononderbroken werd bezet. De archaïsche acropolis van de stad, die door zijn geomorfologie al een gemakkelijk te verdedigen positie was, werd nog zwaarder versterkt tijdens het Byzantijnse Rijk toen het de zetel werd van de strategos van de Thema van Hellas. Later werd het een vesting van de Franken na de Vierde Kruistocht, de Venetianen en de Ottomaanse Turken. Met zijn veilige watervoorziening werd de vesting van Acrocorinthië gebruikt als laatste verdedigingslinie in Zuid-Griekenland omdat zij de landengte van Korinthe beheerste en vijanden de toegang tot het Peloponnesische schiereiland versperde. Drie ringmuren vormden de kunstmatige verdediging van de heuvel. Op de hoogste top stond een tempel voor Aphrodite die werd gekerstend als kerk en vervolgens een moskee werd.

De Amerikaanse School begon er opgravingen in 1929.

Momenteel is Acrocorinth een van de belangrijkste middeleeuwse burchtplaatsen van Griekenland.